1 Samuël 01
01Der was n man oet Rama, oet femilie Suf, in t baarglaand van Efraïm. Hai haitte Elkana, en was n zeun van Jerocham, zeun van Elihu, zeun van Tochu, zeun van de Efraïmiet Suf.
02Hai haar twij vraauwen: aine haitte Hanna, aander Peninna. Peninna haar kinder, mor Hanna haar gainent.
03Dij man ging elk joar weer tou zien stad oet om zok in Silo veur de HEER van hemelse machten te boegen en hom n ovver te brengen. Doar wazzen baaide zeuns van Eli, Chofni en Pinechas, priester van de HEER.
04Op dag dat Elkana n ovver brochde, gaf hai n dail aan zien vraauw Peninna en aal heur zeuns en dochters.
05Mor Hanna kreeg n moal zoveul, want hai gaf veul om Hanna, al haar de HEER ook moakt dat ze gain kinder kregen haar.
06En den zat vraauw tegen dij zai opbaiden mos heur te taargen en heur de kop gek te moaken, omdat God heur gain kinder kriegen luit.
07En dat ging ale joaren zo. Zo voak as zai noar de HEER zien tempel ging, den taargde zai heur en den schraifde Hanna en den kon ze gain hap deur keel kriegen.
08Dou vruig Elkana, heur man: "Hanna, woarom schraifst doe zo? Woarom etst nait? Woarom bist zo verdraiteg? Bin ik die nait meer weerd as tien zeuns?"
09n Keer, dou t etendrinken doan was in Silo, ging Hanna noar tempel van de HEER, doar priester Eli op zien stoul zat bie deurpost.
10 In aal heur verdrait beedde zai tou de HEER en ze schraifde mor aalweg.
11 Zai beloofde: "HEER van hemelse machten, as ie woarliek acht geven op joen dainstmaaid heur ellèn en om heur denken, heur nait vergeten en heur n jonkje geven, den zel zai hom aan de HEER geven veur hail zien levent. En gain scheermès zel aan zien kop kommen."
12 Dou ze laank aan t beden bleef veur de HEER, keek Eli ais goud noar heur mond.
13 Hanna pruit ja in zokzulm en enkeld heur lippen wazzen in bewegen, heur stem kon je nait heuren. Doarom dochde Eli dat ze doen was.
14 Hai zee tegen heur: "Hou laank stelst die nog aan ofst dronken bist. Wor nöchtern."
15 "Nee meneer, t gemoud is mie zo vol," antwoordde Hanna. "Wien of staarke draank heb k nait had. Mor k heb mien haart oetstört veur de HEER.
16 Zai joen dainstmaaid nait aan veur n niksnut. t Is deur aal mien zörg en verdrait dat ik zo laank sproken heb."
17 "Goa in vree," zee Eli. "De God van Israël zel joe geven wat of ie hom vroagd hebben."
18 "Joen dainstmaaid is dankboar veur joen vrundelkhaid," zee ze. Dou ging dij vraauw vot. Zai at, en aan heur gezicht was niks meer te zain.
19 Aanderdoagsmörgens stonden ze vroug op en bogen zok veur de HEER. Dou gingen ze weer noar hoes tou, in Rama. Elkana slaip bie Hanna, zien vraauw, en de HEER dochde om heur.
20 Hanna kwam in verwachten en noa verloop van tied kreeg ze n zeun. Ze nuimde hom Samuël. "Want," zee ze, "van de HEER heb ik hom vroagd."
21 Elkana ging mit zien haile hoesholden hèn om de HEER t joarliekse ovver te brengen en zien belofte noa te kommen.
22 Mor Hanna ging nait mit. "Eerst mout t jonkje van bòrst òf wezen," zee ze tegen heur man. "Den zel k hom hènbrengen. Den zel hai veur de HEER verschienen en doar veur aaltied blieven."
23 "Dou mor zo as die t gouddunkt," antwoordde Elkana. "Blief hier mor tot hai van bòrst òf is. De HEER zel die wel aan dien woord holden." Vraauw bleef in hoes en zai haar jong aan bòrst tot hai der òf kon.
24 Dou ze hom van bòrst òf haar, nam zai hom mit. En ook n drijjoarege bol, n efa meel en n kroek wien. Zai brochde hom, zo klaain as e was, noar de HEER zien tempel in Silo.
25 Bol wer slacht, en t jonkje wer bie Eli brocht.
26 "Meneer, ik bin de vraauw dij hier bie joe stoan het om tou de HEER te beden," zee Hanna.
27 "Om dit jonkje hier heb k beden en de HEER het mie geven wat ik van hom vroagd heb.
28 Doarom geef ik hom aan de HEER, dat hai veur aal zien levensdoagen ofzunderd blift veur de HEER." Dou boog hai zok veur de HEER,
|
